Szwarcwald znowu płacze. Pod moim lasem wznosi się mgła a deszcz wyzwolił nowe zapachy. Ciepłe noce się kończą.

Palę sobie fajkę na balkonie. Uwielbiam duński tytoń „Black Vanilla”. Palę rzadko, raz na tydzień… Ale fajczarstwo sprzyja rozmyślaniu. I tak sobie rozmyślam.

Bajki szwarcwaldzkie opowiadają najczęściej o rycerzach, czarownicach i dziwacznych skałach. O rycerzach, bo doliną Gutach wiódł szlak handlowy, więc rycerze wybudowali sobie zamki na urwiskach skąd napadali na kupców.

Wyrzucamy właśnie szkło. Uzbierało się go trochę przez ostatnich parę miesięcy. Po całym miasteczku w wiadomych miejscach są porozstawiane pojemniki na białe, brązowe i zielone butelki. Segregacja śmieci. To już dzisiaj coś naturalnego. Podobno przodownikami recyclingu, ponownego wykorzystania śmieci są Holendrzy (63 %) a na drugim miejscu Niemcy (56 %).

Krótki spacer po Villingen-Schwenningen. Mała bazylika. Münster. Drzwi wejściowe ozdobne w kilkadziesiąt miedziorytów. Na jednym z nich pramatka Ewa. Piękne piersi. Musiałem zatrzymać wzrok 🙂

Mała Eve maluje kredą na parkingu jakieś gryzmoły. Właśnie wychodzę z makulaturą do wyrzucenia i muszę minąć zielonooką blondynkę z umorusaną buzią.

Wieczorem z lasu wychodzi ciekawy zapach. Taka świeżość zmieszana z zapachem mokrego igliwia Mam do lasu jakieś 50 m. Czasami z balkonu widzę podchodzące na polanę sarny. Skubią trawę i strzygą uszami.

Dzisiaj w pracy awaria robotów. Produkcja stoi, góra liczy straty. Wszystko przez instalację nowego software’u. Nie zadziałało tak jak miało.

W sprzęgle mojego auta wysiadło łożysko oporowe. To była przyczyna całego zamieszania na ostatnim urlopie. Prawdopodobnie w tym modelu auta jest ono za słabe.

Schwarzwald - Wo die Tannenbäume fröhlich lachen... Szwarcwald, gdzie jodły radośnie się śmieją. Jodła to śliczne drzewo, pod dostatkiem go w Szwarcwaldzie. Wystarczy, że spojrzę przez balkon i już je widzę. Bardzo ciemne, miękkie igły i wzniesione pionowo jak cygara szyszki.