Córka wraca do akademika w Saarbrücken. Wysadzono wszystkich pasażerów z pociągu w drodze do Karlsruhe w Baden-Baden z powodu problemów technicznych i pozostawiono samych. Żadnego transportu zastępczego. Prawie jak PKP albo gorzej...

Przyjechałem na weekend do kraju Kalwina:-) Upał w Zürichu bardziej doskwiera niż w naszym górzystym Szwarcwaldzie. No i te komary... Doceniam znowuż, że na wysokości 900 metrów ich nie ma.

Na naszej ulicy rozgardiasz. Kładziony jest światłowód. Chodniki rozkopane. Problemy z wjazdem do domu. Budowlańcy mówią dziwnym językiem. Dowiedziałam się, że to Albańczycy. Idzie im bardzo sprawnie i szybko

Zanoszę dokumenty córki do ratusza. Potrzebuję „uwiarygodnionych” kopii. Pani z uśmiechem zabiera się za pracę. Całość trwa jakieś dziesięć minut. Potem znowu uśmiech i miłe słowa pożegnania.

Mam to szczęście mieszkać niedaleko basenu. Raptem pareset metrów. Plus niewątpliwy. Można wieczorem z ręcznikiem wyskoczyć popływać. Ale i są minusy:-) Ostatnie dni nasz basen przeżywa istne oblężenie

Gdy patrzę na swoje życie, widzę, że zawsze naturalnie ciągnęło mnie do spontanicznych znajomości. Wszelkie bardziej zinstytucjonalizowane grupy mnie odpychały.

Koleżanka z ogólniaka wysłała mi zdjęcia ze spotkania rocznikowego. Trudno kogokolwiek poznać. Niektórych nie widziałem prawie trzydzieści lat. Dlaczego wracamy z refleksją do takich chwil? Czy to tylko wspólnie przeżyty czas? A może chcielibyśmy jakoś cofnąć czas…

Odpoczywamy po wczorajszej wycieczce. Oglądamy zdjęcia z ostatnich urlopów. Wspominamy, śmiejemy się…

Rowerami pojeździliśmy dzisiaj w okolicach Tybingi. Na krótko zatrzymaliśmy się w Nikomedeskirche w Tübingen-Weilheim. Mały skromny kościółek protestancki jakich wiele w Wirttembergii.

Zawsze, gdy coś się wie, wie się to z łaski natury - słynne zdanie Ludwika Wittgensteina z jego traktatu "O pewności". Obłaskawia nas ta natura ostatnimi czasy.