Przejeżdżam obok naszego dworca i nie mogę uwierzyć. Kręci się po nim całe mnóstwo diabłów. Od razu przypomniały mi się słowa Williama Shakespeare „Piekło jest puste, a wszystkie diabły są tutaj (ang. Hell is empty and all the devils are here)” 🙂 Zaczyna się powoli badeńska zabawa w Fasnet, czyli tutejsza odmiana karnawału. Ludzie przebierają się w diabły, czarownice i inne strachy. Każda grupa Narren ma swoje stroje i jeździ po okolicy uczestnicząc w pochodach karnawałowych. A nasze diabły z miasteczka pewnie jadą pociągiem na jakiś pochód. Stąd ich tyle na dworcu:-)

Lubię słowo paradoks. Brzmi w nim grecki polot i zamyślenie nad światem. Paradoksów było i jest mnóstwo. Dzisiaj dotknął mnie jeden z nich. Od rana odśnieżam podwórko i gdy dochodzę do końca, widzę że początek znów jest zaśnieżony. Śnieg jest szybszy od żółwia Zenona z Elei (który był „szybszy” od Achillesa, mimo że ten drugi biegł dwa razy szybciej 🙂

W co drugim amerykańskim filmie często usłyszymy słowa „I love you”, powtarzane do znudzenia:-) . Amerykanie lubią to uczucie uzewnętrzniać, my zimni Europejczycy trochę mniej. Ale to wcale nie znaczy, że mniej kochamy. Może wręcz przeciwnie:-)

Spadł śnieg. W sumie nic niezwykłego w Szwarcwaldzie. Na tej wysokości. Kryształki zamarzniętej wody w kształcie sześcioramiennych gwiazdek połączonych w płatki. Tyle mówi chemia:-)

Wychowanie dziecka to bardzo szczególny proces. Miliony zwykłych czynności. Drobnych zachęt, upomnień, słów wydających się bez znaczenia. Ale potem przychodzi „Tato zrobię Ci herbaty, na pewno chcesz”. Przyplątała mi się jakaś grypa i leżę w łóżku. Mimo to zakręciła mi się łza radości w oku. Jest jakiś sukces wychowawczy, gdy usłyszymy takie słowa z ust naszej pociechy.

Każdy chyba oglądał film „Misja”. Odświeżyłem sobie go ostatnio. Niezapomniana i przepiękna muzyka . Świetne role świetnych aktorów, ale nie tylko… Fabuła dotyczy słynnych redukcji paragwajskich. Enklawy utworzonej przez jezuitów w Ameryce Południowej.

Ktoś z mojej dalszej rodziny zbiera na leczenie swojego dziecka . Nie jest to łatwe. Zwłaszcza gdzieś na prowincji, gdzie w sumie nic nie dociera. Oczywiście rodzina pomaga jak może. Bo potrzebne w sumie jest wszystko, a smutne oczy dziecka to jedna z największych tragedii na tym świecie.

Patrzę na małą siostrzenicę mojej żony. Półroczny brzdąc jest przesłodki, ale zupełnie uzależniony od rodziców. I tak będzie przez następne ileś tam lat. Mała mrówka wykluwa się z jajka i po kilkudniowym etapie czerwia a potem poczwarki od razu rusza do pracy:-) Ptak już potrzebuje trochę więcej czasu i przebywa w gnieździe co najmniej kilka tygodni pod opieką rodziców. Czyżby wzrost inteligencji wymagał coraz dłuższego dzieciństwa:-)?

Kolejny weekend u rodziny w Szwajcarii. Zawsze dziwi mnie to, że dzieciaki na podwórku bawią się w hokeja. Tłumaczyć to trzeba faktem, że lokalna drużyna hokejowa odnosi sukcesy w lidze. Zatem tu hokej, gdzie indziej piłka nożna albo skoki narciarskie…

Dzień zakupów. Jak zwykle ruszam stałą trasą. Pewne rytuały muszą być… No właśnie rytuały… Religia to też rytuały. W niektórych bardzo uroczyste. Dajmy na to prawosławie albo obrządki wschodnie katolicyzmu… Liturgia trwa kilka godzin, ikonostas spływa złotem, śpiewy chorałów, cała atmosfera ma być alegorią szczęśliwości niebiańskiej.