Wspaniałość gwiazd jest pięknością nieba… Syr 43, 9

Przeprowadzamy sąsiada. A właściwie jego drogocenne kredensy;-) Trzy meble z początku zeszłego wieku. Przeżyły obie światowe wojny. Zwłaszcza jeden pokryty szlachetną ciemną patyną. Z kryształowymi szlifowanymi szybami. Szwarcwaldzkie meble przypominają mi te z rodzinnego Śląska. W domu rodziców uchował się taki w spiżarni, gdzie służył do przechowywania mąki i cukru. Odnowiony przez brata wylądował w pokoju stołowym. Teraz świeci swoim dawnym blaskiem…

Mimo wszystko nasze światy się ze sobą komunikują. Inaczej trudno byłoby nam żyć. Mamy szansę to wykorzystać. Wbrew naszym wszystkim egocentryzmom. Musimy jedynie stworzyć płaszczyznę kontaktu. Heurystyczny błąd egocentryzmu daje się przezwyziężyć. Opadają nam łuski skupienia na sobie. I światy mogą się ze sobą zbliżyć. Nie będą jednolite, ale znajdą wspólne punkty. Albo może będą jak planety biegnące po swoich elipsach, zbliżać się i oddalać od siebie…

Anthony de Mello w swoim Śpiewie ptaka zamieścił bajkę „Mistrz Zen i chrześcijanin”:

Pewien chrześcijanin odwiedził mistrza Zen i powiedział: – Pozwól, że przeczytam ci parę zdań z Kazania na Górze. – Posłucham z największą przyjemnością – odparł mistrz. Chrześcijanin przeczytał kilka zdań i popatrzył na niego: Mistrz uśmiechnął się i rzekł: – Kimkolwiek był ten, kto powiedział te słowa, na pewno był Człowiekiem Oświeconym. Ucieszyło to chrześcijanina, czytał więc dalej. Mistrz przerwał mu i powiedział: – Człowieka, który wygłaszał te słowa, naprawdę można by nazwać Zbawicielem ludzkości. Chrześcijanin wzruszył się. Doczytał do końca, mistrz powiedział wtedy: – To kazanie zostało wygłoszone przez Człowieka, który promieniał boskością Radość chrześcijanina nie miała granic. Odszedł zdecydowany wrócić raz jeszcze i przekonać mistrza zen, że powinien zostać chrześcijaninem. Wracając do domu spotkał siedzącego przy ścieżce Chrystusa. – Panie! – powiedział rozentuzjazmowany. – Doprowadziłem tego człowieka do wyznania, że jesteś boski! Jezus uśmiechnął się i powiedział: – I cóż innego osiągnąłeś poza tym, że nadęło się twoje chrześcijańskie „ego”?

A przecież i tak żyjemy obok siebie;-)

Pozdrawiam

Ceramik