Przypadkiem przechodził tą drogą pewien kapłan; zobaczył go i minął. Tak samo lewita, gdy przyszedł na to miejsce i zobaczył go, minął… Łk 10, 31-32

Gdy czytam trzeci i czwarty rozdział encykliki Fratelli tutti, dociera do mnie najbardziej, że papież Franciszek jest latynosem, potomkiem włoskich emigrantów z Argentyny. Trwanie w swoich korzeniach a jednocześnie otwarcie na innych. Te idee ciągle stara się przemycić…

I znowu dwie sprawy mnie mocniej zastanowiły. Pierwsza to, że mimo tego, iż papież mocno podkreśla miłość rodzinną, partnerską i przyjacielską, nawołuje, by się w niej nie zamykać. Pisze, iż jest ona również po to, by dać nam bezpieczeństwo i podstawę do służby wśród społeczeństwa. Tam też bowiem jesteśmy potrzebni… 

Druga sprawa jest podobna, ale dotyczy szerszej perspektywy. A dokładnie narodów i ludzkich ojczyzn. Papież pisze o  „lokalnych narcyzmach”, które wyrażają się w zamknięciu na tzw obcych (znowu gdzieś w tle jest temat uchodźców). Taka postawa jest statyczna i w dalszej perspektywie nie sprzyja danej społeczności narodowej. Rozdział IV kończą ciekawe słowa: Dzisiaj żadne odizolowane państwo narodowe nie jest w stanie zapewnić dobra wspólnego swoich mieszkańców. 

Izolacja i budowanie murów nie służy dobrze ani konkretnym jednostkom, ani społecznościom. Taki jawi się wniosek…

I znowu wielu nie będzie się to podobało. Zwłaszcza tym, którzy lubią zamykać się w swym egoizmie. I będą mieli za złe papieżowi-latynosowi, iż śmie bogatym i samowystarczalnym materialnie jednostkom i społeczeństwom, zwracać uwagę. 

A ja przyznam Wam się szczerze, takiego papieża-latynosa, nawet lubię słuchać;-) I jeszcze na coś czekam, co jest związane z cytatem tytułowym… Nie wiem, czy papież zwróci na to uwagę. Bo jeszcze zostały cztery rozdziały. Dajmy się zaskoczyć;-)

Pozdrawiam 

Ceramik