Potem przyszedł jeden z siedmiu aniołów, mających siedem czasz… Ap 17, 1

Anioł Spełnienia. Jeden z tych, który pokazuje, że to, co czynimy i w co się angażujemy, ma sens… I właściwie z myślą o nim wstajemy codziennie z łóżka i mamy siłę do działania…

A jak opowiada o nim mistrz życia duchowego? Oto słowa Anselma Grüna: Anioł Spełnienia chce Ci pokazać, że wiele kawałków życia składa się razem, że tworzą skończoną całość, że Twoje życie staje się całe i zdrowe, spełnione i kompletne. Już dłużej nie rozrywają Cię w różne strony sprzeczne życzenia i istniejące w Tobie potrzeby. Jesteś cały. Jesteś pełny. Anioł Spełnienia łączy w Tobie to, co zostało rozerwane i kończy to, co jest fragmentaryczne. Spełnia Twoją najgłębszą tęsknotę do bycia jednością, do doskonałości…

Najbardziej powszechne znaczenie słowa „spełnienie” to „dokończenie, doprowadzenie do doskonałości”. Starożytni Grecy używali tu słowa telos oznaczającego cel, całkowitość, dokończenie, doskonałość. I my też mamy tu na myśli „doprowadzenie sprawy do końca”. Jeśli się czegoś podejmujemy, chcemy dojść również do końca. Jeśli zaczynamy malować pokój, nie kończymy w połowie, ale pracujemy do ostatniego pociągnięcia pędzlem.

Spełnienie ma dużo wspólnego z celowością. I dlatego mówi się również o spełnieniu w pracy, w związku czy w społeczeństwie… Zaczyna się od fizycznego spełnienia. Już tu mamy poczucie, że jest nam dobrze z tą osobą. Poprzez spełnienie w związku, kiedy mamy pewność, że chcemy być z drugim człowiekiem do końca. W pracy czujemy spełnienie, bo daje nam ona radość, czujemy się tam potrzebni i mamy poczucie fachowości, profesjonalizmu. Zatem spełnienie jest niezwykle ważkim uczuciem i wartością, naturalnym i wpisanym w nasze życie.

Jest jeszcze coś ważnego związanego ze „spełnieniem”. Psycholodzy mówią tu o pewnym poczuciu trans czyli przekraczania. Wyżej wspomniano, że spełnienie łączy się również z doskonałością. Niestety w rzeczywistości nie mamy do niej dostępu. Wszystko, co nas otacza ma rysy niedoskonałości – psuje się, butwieje i w końcu obumiera. Również ta niedoskonałość dotyka nas w sensie moralnym – ludzie krzywdzą się wzajemnie, ich uczucia nie są stałe i mimo wielu usiłowań sami również jesteśmy pod tym względem zawodni. Równocześnie jest w nas tęsknota za doskonałością, za pewnością i za celem, który przekracza nas samych. Prawdopodobnie było to również powodem powstania religii. Szukaliśmy i szukamy gdzieś poza nami takiej doskonałości. I dlatego kultura, sztuka, poszukiwanie dobra i piękna, które tak uparcie wypełnia nasze życie…

Być człowiekiem spełnionym to również oznaka szczęścia. Nie dotyka nas wówczas ludzka zgorzkniałość. Więc dlatego Wam i sobie tego z całego serca życzę:-)

Pozdrawiam

Ceramik