Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego… Mt 22, 39

Niedawno zastanawiałem się nad wyrażeniem z Miłości w czasach zarazy „łatwe szczęście”. Dzisiaj przy końcu tej opasłej książki trafiłem na następne – „trudna miłość”. Marquez uwielbia do uczuć dodawać niebanalne przymiotniki. To też jakoś wyznacza jego styl…

W zasadzie każda miłość jest trudna. Każda wymaga walki i poświęcenia. Patrząc na miłość z książki Marqueza, możemy dodać, że opisywane tu uczucie przynosi ból i niespełnienie. Pewna niedorzeczność, bo przecież oczekujemy wręcz czegoś przeciwnego i wszystko się w nas buntuje, kiedy słyszymy taki dysonans.

Był czas, kiedy modna była udręczona miłość. Każdy poeta romantyzmu o niej pisał. Banderą tej idei były pewnie Cierpienia młodego Wertera Goethego czy Giaur Byrona. Jednak każde czasy znają takie historie udręczonej miłości. Również czasy Marqueza i …nasze.

Z czym walczy dzisiejsza miłość. Niedawno jeszcze walczyła ze stereotypami. Że nie może łączyć osób tej samej płci czy różnych pokoleń… Ale to już w pewien sposób ucichło. Podejrzewam, że dzisiaj najbardziej się zmaga z ludzkim egoizmem. Stajemy się w jakiś sposób megaegoistami, chcąc czy nie chcąc. Chcemy się spełniać na różnych polach… Chronimy swą prywatną przestrzeń… Zabezpieczamy wolność swego zdania… I w sumie mamy do tego wszystkiego prawo. Bezsprzecznie:-)

A z drugiej strony… Czy zostało jeszcze miejsce na poświęcenie? Kojarzy nam się raczej z tanim cierpiętnictwem. I totalnie wyszło z mody. Nie… Nie będę biadolił, jakie to czasy. I oskarżał o wszelkie paskudztwa młodych ludzi… Bo przecież jestem taki sam i przesiąknąłem tym stylem życia do szpiku kości…

A przychodzące czasy zarazy mogą to wszystko boleśnie przewartościować. Nie każdemu bowiem starczy cierpliwości i poświęcenia, by jak Florentino Ariza czekać „od pięćdziesięciu trzech lat, siedmiu miesięcy i jedenastu dni, łącznie z nocami” na swoją miłość…

Pozdrawiam

Ceramik