Wiedza mędrca jak potop rozlewać się będzie, a rada jego jak żywe źródło… Syr 21, 13

W tym miejscu, kiedy zastanawiamy się nad doskonałością i w jaki sposób do niej dążyć, nie może zabraknąć jednego, poważnego głosu – twierdzenia, że nauki szczegółowe są jedyną rzetelną drogą do poznania rzeczywistości. Zwolenników tej opcji zwykło nazywać się scjentystami od łac. scientia, nauka. Doskonałość wyraża się przez ludzką naukę. Oczywiście dodaje się od razu, że musi to być wiedza weryfikowalna doświadczalnie, wolna od jakichkolwiek apriorycznie (bez dowodu) przyjmowanych twierdzeń. Przyznam się, że szanuję bardzo tego typu ludzi i podziwiam ich szeroką wiedzę.

Ludzie w fartuchach, dokładni laboranci, pochyleni nad trudnymi obliczeniami, po tysiąckroć sprawdzający dane, wykonują mrówczą pracę. To dzięki nim dokonuje się postęp. Czy nie ma w tym nuty perfekcjonizmu, czy nie dotykają oni na co dzień pewnej „doskonałości”? To ogromnie kuszące założenie, bo mówi nam też (bardzo optymistycznie), że jednak jesteśmy na drodze do poznania świata… Prawdopodobnie do pozytywisty Augusta Comte należy znamienne hasło: Nauka zamiast religii, które tu świetnie pasuje, nieprawdaż:-) 

Jako fascynat filozoficznego zadumania, zastanawia mnie jedynie, że nauki przyrodnicze nie są w stanie odpowiedzieć dziś na wiele pytań. Nie są to wcale pytania „z przyszłości” albo niosące nadzieję, że w przyszłości się na nie odpowie:-) To „zwykłe” pytania, którymi od wieków zajmują się filozofowie takie jak: istnienie, istota, prawda, przypadkowość i determinizm, zrozumienie prawdy, poznanie, sens, cel i wiele wiele innych. I przypomina mi się stary wywiad telewizyjny, którego już dawno temu udzielił Stanisław Lem. Posłuchajcie starego mistrza – KLIK

Pozdrawiam 

Ceramik