W ciszy i ufności leży wasza siła… Iz 30, 15

Od kilku wpisów zastanawiam się nad szczęściem człowieka. Zbieram rady i doświadczenia różnych ludzi i kultur. Pojawiły się głosy, że dane poglądy częstokroć nie pasują do konkretnej (lub traktowanej całościowo) kultury czy mentalności. Wychodzę najczęściej z punktu widzenia religii, która ma największy wpływ w danym obszarze. Nie zawsze się to zgadza  z daną mentalnością. Poza tym zwykle są również wyjątki czy grupy ludzi działających przeciwko. Nie trzeba tych wywodów traktować dogmatycznie. To rady, które się przyjęły albo też i nie:-)

W kwestii szczęścia warto jeszcze posłuchać mistrzów hinduskich. Coś, o czym często wspomina ta religia, jest bezpośrednie zaproszenie do przemyślenia naszego istnienia, do refleksji nad nim poprzez inny, znacznie szerszy pryzmat. Celem tej religii, zwłaszcza w Indiach, Sri Lance czy Nepalu, jest prowadzenie człowieka po ścieżce wyzwolenia. Bardzo dużo mówi się wówczas o milczeniu i medytacji. Hinduizm proponuje człowiekowi samozbawienie, inaczej niż np chrześcijaństwo czy islam. I w tym miejscu wchodzi kwestia szczęścia.

Szczęście dla hinduizmu wiążę się w jakiś sposób z mądrością i mądrym życiem. Ta inspirująca religia pokazuje nam, że każde działanie ma swoje konsekwencje – kwestia karmy. Więc zachęca również, aby poświęcić więcej czasu na refleksję. Byśmy mogli zrozumieć, że czasami cisza jest równie ważna, co nasza aktywność. Cisza daje zastanowienie, cisza daje pewność i cisza daje rozwiązanie….

Oto jak mówi o tym „Bhagawadgita”:

Czy to w chłodzie, czy w upale, w szczęściu czy w nieszczęściu, w sławie czy w niesławie, ten, kto zwyciężył swą niższą naturę i kogo wypełnia cisza, pozostaje w zespoleniu z absolutnym duchem.

Pozdrawiam

Ceramik