Nawróćcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie… Mt 3, 2

Zapach ceramiki. Jest specyficzny. W całym zakładzie pachnie “wypiekaną” porcelaną. Ziemisto-krystaliczny. W tunelu pieca widać rozgrzane do czerwoności “wypieki”. Powietrze faluje jak szalone. Zachodzi metamorfoza. Przemiana ziemi w szklisty kryształ.

Gdy prawie tydzień temu pisałem o zmianie i stałości wielu komentujących wypowiedziało się, że lubi zmiany. Tak nie do końca mi o to chodziło. Zmiany zewnętrzne są wskazane, nawet z prozaicznego powodu, by nie dotknęła nas nuda.

Chodziło mi bardziej o zmiany wewnętrzne. Jak sami się zmieniamy, powiedzmy duchowo, psychicznie, emocjonalnie… Podobno co jakiś czas prawie wszystkie komórki w naszym organiźmie się zmieniają. A więc materia(ł) , z której(ego) jesteśmy “zrobieni” ulega wymianie. Co ze światem naszych emocji?

Oczywiście to również się zmienia, choć wydaje mi się, że bardzo się przed tym bronimy.

Muszę przyznać, że uwielbiam swoje wady i jestem do nich szalenie przywiązany:-) Uwielbiam moje pomieszanie lenistwa z dawką kreatywności. Bo kreatywny jestem zwłaszcza wtedy, gdy zastanawiam się, jak się zbytnio nie napracować, tym bardziej przepracować. Po góralsku by to pewnie brzmiało: Jak robić, by się niénarobić? (Akcent na e jest bardzo ważny i wymowa nie z czasownikiem również 🙂

Zatem o metamorfozę u mnie bardzo trudno, cenię sobie ogromnie te niezbyt szlachetne cechy mojego charakteru. Zresztą rozróżnienie wada-zaleta nie jest do końca nigdy oczywiste. Bo o ile niektórzy wspomniane lenistwo nazywają wadą to inni mogą traktować to jako “oszczędność w zaangażowaniu” albo “dbanie o zdrowie i nieprzepracowanie się”… Punkt widzenia jest tu ogromnie ważny:-)

Przyznam, że w przeszłości bardzo mnie nudziły kazania o nawróceniu i metamorfozie. I tak do końca ich nie rozumiałem. Zatem pewnikiem będzie bardzo u mnie trudno z tym “królestwem niebieskim”, co bądź by one nie znaczyło… Po co zmieniać coś, co się świetnie sprawdza:-)

Pozdrawiam

Ceramik